Trzeci dzień Marszu Doświadczalnego

3^er dzień i koniec tego Marsz Ameryki Łacińskiej za niestosowanie przemocy W swojej tradycyjnej wersji w fizyczny sposób, podobnie jak w poprzednich dniach, była pełna wyzwań, przygód i nauki. Większość Zespołu Bazowego przebywała w obiektach rekreacyjnych UNDECA (Związku Pracowników Kostarykańskiego Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), który uprzejmie udzielił nam w tym celu wsparcia i sponsoringu.

30 września o godz. Po południu postanowiono pojechać samochodem do Centrum San José, aby dotrzeć do Ochomogo na czas, zanim pojawi się deszcz.

Postanowiono więc symbolicznie, że Marsz opuści Plaza de la Democracia y de la Abolición del Army, znajdujący się w stolicy Kostaryki. W tym momencie do Marszu dołącza pan Carlos Garbanzo, członek Wspólnoty Buen Vivir.

Należy zauważyć, że obok tego parku znajduje się Muzeum Narodowe, którego budynek był dawniej Komendą Główną. W Kostaryce wszystkie uratowane konstrukcyjnie koszary wojskowe zamieniono na muzea.

Marzec dociera do Montes de Oca

Po pierwszych 3 i pół kilometrze w drodze do Ochomogo przejeżdżamy przez kanton San Pedro de Montes de Oca. Władzom miejskim tego kantonu przewodniczą wiceburmistrz ds. humanistycznych José Rafael Quesada i pierwsza wiceburmistrz arch. Ana Lucía González. W bardzo miłej atmosferze gminy, sąsiedzi i maszerujący podzielili się przekąską i pokrótce omówili możliwe przyszłe projekty, które angażują Gminę i ludność Nowych Pokoleń.

Przedostatni przystanek Marszu odbył się w Tres Ríos de la Unión, już w prowincji Cartago, po przejściu 16 km z 5 km, które miały być przebyte ostatniego dnia. W tym miejscu do Marszu dołącza Lorena Delgado, członkini Wspólnoty Orędzia z Silo.

Ostatni ciężki i niebezpieczny odcinek

Ostatnim i ostatnim odcinkiem był najcięższy i najniebezpieczniejszy spacer skrajem autostrady, a po stromej, która zdawała się nigdy nie kończyć, w końcu dotarli do Ochomogo w uzgodnionym punkcie i w czasie ustalonym na złożenie zamówienia na Ameryka Łacińska. Na Cerro de Ochomogo przybyło pięciu maszerujących, Rafael de la Rubia, Giovanny Blanco, Mercedes Hidalgo, Carlos Garbanzo i Lorena Delgado w pierwszych trzech, pozostali jako maszerujący przez trzy dni marszu.

W Pomniku Chrystusa Króla wzniesionym od 1823 r. jako symbol pokoju po zakończeniu I wojny domowej i miejsce porozumienia w sprawie zakończenia wojny 48 r., grupa humanistów, sąsiedzi i niektórzy urzędnicy Gmina Montes de OcaPrzyjęcie było bardzo emocjonalne, a ceremonia prośby została przeprowadzona przez wszystkich obecnych, którzy chcieli wziąć udział poprzez wniesienie swojej prośby w punkcie największej koncentracji energii w miejscu, zgodnie z projektem świętej geometrii, który wykorzystali do budowy tego pięknego pomnika i przylegający do niego kwadrat, ten, który ma 5 promieni w postaci betonowych linii, które przecinają się ze sobą połączonymi półksiężycem przed posągiem.

Pomiędzy rozkazami, ogłoszeniami i deklamacjami powstał ten akt zamknięcia.
Jedną z próśb było, aby przytulić się bardziej, więc po ceremonii well-being w tym miejscu pełnym pozytywnej energii zawarto nowy pakt, tym razem był to pakt uścisków pomiędzy uczestnikami na zakończenie tego empirycznego Marszu w twarzą w twarz, która przypieczętowała i zakończyła tę działalność.